Affet ! Şiiri - Vedat Umut 2

Kaybettiğim çocukluğumdan
ve hayata karşı arsızlığımdan
hangi sokağa adım atsam sana
sonunda yolların sana çıkacağından
habersizdim, AFFET BENİ...

Tükettiğim umutlarımdan
ve hep yanlış adres sormalarımdan
hangi dala el atsam kırık,
hangi gönle yanaşsam çürük
marifet sana el açmakmış
bîhaberdim,AFFET BENİ...

Sunduğun altın tepsiyi çamura atıp
çelikle çomakla oyalanmışım
habersiz gidince büyük sermayem
işte o an tam o anda anlamışım,
sermayeyi hevaya kaptırmışım
AFFET BENİ...

Kırdığım kalplerin sayısı çoktur
ve inan,kırılmadığım bir gün de yoktur
aslına bakarsan çektiğim haktır,
amma senden gayrı kapım da yoktur
Kıtmir makamına koy,AFFEYLE BENİ... -vdt-