Affet Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

şimdi sen
bulutlar üzerinde yaşadığını düşün
bembeyaz....
yel değirmenleri dönsün karşında,
her bulutta bir ev olsun kuşların konacağı,
ve
altında bir boşluk...
sırtını döndüğün bulutta bir yalnızlık,
duruşunda bir sessizlik var...
ben o kadar yükseğe çıkamam,affet...
kalbim dayanmaz o RAKImdaki sen de olsan...
daha küçük tepelere alışmış ayaklarım,
bastığı yeri bilecek cinsten...
yani sevgilim;
ayağı yere basmayan sevgilerin peşinden yükselemez gözlerim...
hatta,
çevirip başımı
bakamam bile,
affet gözlerimi
o kadar acıkmadı daha...