Affet... Şiiri - Sevgi Akkaya

şimdi İstanbuldayım
eminönünde balıkçıların sesi martılara karışmakta
bilirsin sevmem balık ekmeği
oysa senin için yemek isterdim
affet...

el sallıyorum boğaza karşı sen geliyormuşcasına
İstanbul sensiz öyle yalnız görünüyor ki
ağlamak geliyor içimen haline İstanbulun
işte bu yüzden gülemiyorum
affet....

mahmut paşaya doğru birazdan isikamet
incik boncuk meraklısı gönlüm
rengarenk takılarla oyalanacak
oysa senin gözlerinin renginde bir yüzük arayacağım
bulamazsam yine üzülüp ağlayacağım
affet....

Sultan ahmetten geçiyorum mahmut paşaya gidiş yolunda
kızıl derililer yöresel kıyafetleri içinde şarkı söylemekte
sanki sensizliğimi yüzüme vurur gibi içli sesiyle
gözgöze geliyoruz,gözlerim doluyor
bu kez tutamıyorum kendimi ağlıyorum
affet...

bir gidiş mi yoksa sana gelişmi her adımım bilemiyorum
özlemim son damalasını damlatıveriyor yüreğime
taşıyorum hıçkırıklar içinde sirkeciye kadar ağlıyorum
herkez bana bakıyor ben baktığım her yüzde seni görüyorum
bu kadar çok mu sever insan diyor gönlüm
seni böylesi özlediğim için
affet...