Affet Şiiri - Feyzi Kanra

İsraf hastalığı aldı yürüdü,
Ne fikir kaldı ne de hareket,
Yangın var etrafı duman burüdü,
Ne şükür kaldı ne de bereket.

Herkes birbirinden daha haşarı,
Güzelim koltuklar kapı dışarı.
Araba değişir kırılsa farı,
Ne şükür kaldı ne de bereket.

Gözler hep yukarda yere bakan yok,
Fakir ocağına kiprit çakan yok.
Kararmış gönüller bir mum yakan yok,
Ne fikir kaldı ne de hareket.

Gönüller pek harap gözler kararmış,
Komşunun evinde bak neler varmış.
Yemyeşil fidanlar özler sararmış,
Ne şükür kaldı ne de bereket.

Fakiri zenginle yarışır oldu,
Ayaklar başlara karışır oldu.
Sevgi saygı bitti,gitti sır oldu,
Ne huzur kaldı ne de muhabbet.

Gelincikler topraklara darılmış,
Gökte yıldız yılanlara sarılmış.
Yufka yürek kindarlara karılmış,
Ne huzur kaldı ne de muhabbet.

Ne yapsan bitmiyor yaranın izi,
Günahlar kirletir koca denizi.
Neden yok yürekte O/Nur/un izi,
Yarabbi son anda sen bizi affet.

4.11.09