Affet Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Yıllar sonra bedenim gene infilak eşiğinde
Pişmanlıklarım diz boyu içimde.
Ah diyorum kendime, akılsız bir çare;
Nasıl yaktım kendimi göz göre göre.
Tövbe etsem, bilirim tutmaz dilimde.
Gene titriyor ellerim,
Uykular son seferi de kaçırdı gene.
Özüm kızıyor, patlamalar mahşer yeri.
Utanç köprüsü yüreğimin içi
Atlayıp ölmek geçiyor beynimden.
Koptu ipler; tutamıyorum Yarab isyan dinginlerini.
Ben kendim yaptım biliyorum;
Hazır mı ahiretteki kaynar kazanım?
Al çal beni yere desem;
Zaten başım önümde rezilim.
Hayat denen şeytanla yaşamak arasındayım
Bir teselli dilemem ölümden gayrı.
Affet beni gençliğim
Yaşanan günlerin hayrı mı kaldı?
Parçalayıp atsam yüreğimi
Savursam, kaybetsem benliğimi,
Affet Yarab affet beni
Anlamı mı kaldı yaşamamın bundan gayri?