Affedin Beni Şiiri - Melike Yurtsever

ben anlatamam ki o güzel Peygamberi,
kelimelerim bir çiğ tanesinin ummana kavuşma hasreti…
ben Ebubekir Sıddık değilim ki!
en zor anlarında yanında olmadım ki…

ağaçlar kalem olsa, denizler mürekkep,
anlatamam ki içindeki merhameti!
yavrusunu emziren bir köpeğe,
gösterdiği şefkatini…

O, koşulsuz şartsız herkesi affedeni,
bütün insanlar için af dileyeni,
“Onlar bilmiyorlar Rabbim, bilseler böyle davranmazlardı” diyeni,
ben bu sonsuz sevgiyi anlatamam ki!

“Naat” diyorlar, övgü diyorlar,
kelimelerim kâfi gelmez ki tasvir için,
makam-ı Muhammedi,
aklın almadığı o yüce mertebeyi…

nurlar içinde o güzel Peygamber,
ışıklandıracak dünya durdukça kalpleri,
içimdeki bu derin muhabbeti,
affedin beni, ben anlatamam ki!

yine de bir ümit gezinir sinemde,
kutsal emanetleri her gördüğümde,
belki bir an gelir sonsuzluk içinde,
başım önde, gözlerim yerde,
duyarım sesini ben de…