Affedin Şiiri - Kemal Berk

Bilmeden sizlere dert cefa verdim
Dün başta taç iken ayağa indim
Kendimi kahr’ile perişan ettim
Kırdığım yürekler affedin beni

Dünyanın haline aldanıp yandım
Her şeyim gidince bak üryan kaldım
Merhamet bilmezken, merhamet aldım
Af diyen canlarım affedin beni

Yalvarıp yakarsam kimler duyar ki
Dost kalmamış sırtı dönen kaçar ki
Dağlar taşlar bile bana kanmaz ki
Gözyaşı dökenler affedin beni

Dünyaya hükmedip benimdir sandım
Yüreği boşaltıp zalimlik yaptım
Tomurcuk güllerden hep ahı aldım
Gönlünü kırdığım affedin beni

Servetim malımla hükümran oldum
Bir verdiysem bir de başlara vurdum
Sevgiye zehirler katarak sundum
Boynu bükük canlar affedin beni

Kül'özü diyor ki eli dili tut
Yüreği azdıran huyları yut
Şeytanı def eden bir vur ki şut
Mazlumlar mağdurlar affedin beni

Kemal'eren/Kemal Berk