Affedilmeyen Şiiri - Dilara Şeşen

Kanayan bir toprak gibi huzursuzluğum
Bir depremden kalan yıkım kadar
Vurucu..
Karanlıkta el yordamı ilerlemek şimdi,
Yarınlar artık cok geride kaldı..

Kendini adamış kendine tutsak
Bilmiyor.. kaçıyor aslı olandan
Görememek.. istememek: yaşamamak değil
Ya da farz etmek.. bilmek.

Yükünle eziliyor tüm bedenim
Ruhumun çöküşüdür vazgeçişim
Sen..affedilmeyen
Kalbimin kapılarını her tırmalayışında.