Affeder Mi Zaman Bizi? Şiiri - Ayşe Keleş 2

Göç vakti diyordu yağmur
Yapraklarımı döktüm
Bütün kuşları bıraktım
Yüreğimi bıçak gibi delip geçen bir türkü
Duvarıma annemin gülüşlerini astım
Sonra eğildim yalnızlığıma
Bir gelincik bıraktım.
Gönlümce sevmeyi de sevilmeyi de başaramadım ben
Hep bağbozumuna denk geldi yüreğim
Hep geç kaldım.
Şimdi baharın elleri ile tarasam saçlarımı
Ruj yerine mutluluk sürsem dudaklarıma
Sürme gibi sevdayı çizsem gözlerime
Kırk yama yapıp diksem acılarımı
Olur mu sandın?
Tükenen bir kalemim ben
Tükenmez duygular içinde hala ruhum
Kalbimin harabelerine beyaz çerçeveli evler çizsem
Bahçesine bin bir renk çiçekler diksem
Uzansam sevdanın,mutluluğun,huzurun ellerinden öpsem
Bu kalp küllerinden yeniden doğar mı sandın?
Affeder mi zaman bizi?
Affeder mi pişmanlıklar bizi?
Bazı acılar geçer mi sandın?
Ormanlar yanıyor şimdi içimde
Bir avuç umutla bu yangın söner mi sandın?
Ayşe Keleş