Affedemiyorum Şiiri - İrem Aslan

İyi insanların intikamı affetmek derler ya
O yüreğimin sadakasıydı ya ,affettim sandığım,
Her dizim kanadığında, ilk aklıma gelen oluyor Yine affedemiyorum...

Hayatım pahasına yaşattığın o derin ,o ağır travmayı ...
Hani yuva sıcağı kokuyordun ya sen ,
Hani kefenle çıkacaktım ya ben evden,
Hayatım boyunca kimseye güvenememin ,
Hatta kimseyi sevemeyişimin sebebi oluşunu affedemiyorum ki ...

Hayatım boyunca yalnız kalacağımı bile bile hayatıma girmek isteyen herkesi sırtlan ,
Herkesi sen gibi sanmalarım bile ,
Bu ömrün sen gibi bir cezayla son bulacağı hissini affedemiyorum.
Vicdan dedim ya ,sende aradığım O zamanlardaki kaybı da affedemiyorum.

Senin mutlu olabilme ihtimallerimi yerle bir edişini unutamıyor,
sana güvendiğim zamanlardaki aklımı
Şimdi dağınıklığımı toparlamak için kimseye müsade etmediğim için de kendimi affedemiyorum!.