Affedemem Şiiri - Yasemin Evren

AFFEDEMEM
Ekmek elden, su gölden, oturuyor gün boyu,
Armut piş, ağzıma düş diyeni affedemem,
Yüze dost, kalbe düşman olmuş arsızın huyu,
Baba parası yiyip, içeni affedemem.
Alın teri dökmeden sefa süren şaklaban,
Biraz gururun varsa, bir iş bul, gülsün baban,
Seninle gurur duysun, eşin, dostun, akraban,
Çalışmak gerekirken kaçanı affedemem.
Bulunmaz Hint kumaşı sanır paşam kendini,
Ne yapar eder kaçar, getirip bir pundunu,
Dost meclisinde bile yıkar hatır bendini,
İnsanları ayırıp, seçeni affedemem.
Hani vardır öylesi, ilaç olmaz yaraya,
Hatır gönül de bilmez, dostlar girse araya,
Yakışmaz haberi yok, oturtsalar saraya,
Doğmamış çocuğa don, biçeni affedemem.
Söz düşünce konuşup dinlemeyi bilene
Canım kurban yerinde ağlayana, gülene
Hayranım hatasından dönüp de ders alana
Başkalarıyla dalga geçeni affedemem.
Saygım sonsuz onurlu, hoşgörülü her kula,
Başım üstünde yeri, satmıyorsa bir pula,
İster halı üsünde, İster otursun çula,
Sadece dost arası açanı affedemem.