Affânî Vav Şiirleri - Şair Affânî Vav

Pirmir'e Ravza'dan akar bu pınar,
Feyzinden içenin acısı diner.
Nisbet menbaısın başımız döner,
Ağyardan al; yönüm, Hâkk et Sultanım.

Sen beni piştiğin aşk kazanında,

Halêla bağında güllerini derdim say beni.
O güllerden güller gülü Seni sordum say beni.

Ben Senin markadını ziyarete geldim amma,
Sağlığında huzuruna edeble durdum say beni.

Biçare aç susuz derde salsan da,
Yalnız dilediğim sensin Allah'ım.
Nalinsiz hırkasız serde salsan da,
Yalnız dilediğim sensin Allah'ım.

Eyyûb misali yem eylesen kurda,

Nişangâh olmuşum gamın okuna,
Feleğin elinden keman eksilmez.
Keman-keş misâli hedefi şaşmaz,
Döner durur çarkı dümen eksilmez.

Kurtlar bürünmüşler kuzu postuna,

Sar sadrımı dermanınla, bîmarın olaydım yâr.
Ol er serer seri yere, kurbanın olaydım yâr..

Cihan-ârâ şulesiyle parıldar iken her dêm,
Hab-ı gafletten sıyrılıp, hayranın olaydim yâr..

Başkasının taşı can incitmez de,
Kime güveneyim dost sadakatsiz.
Pençe-i kahırla olmuşuz zebun,
Cismim mahv bî-tabım sada takatsiz.

Feleğin rahmı yok dostlar bî-vefa,

Yitirdim kendimi, arar dururum,
Umman mıyım sahra mıyım çöl müyüm?
Bir parça nâr ile yanar kururum!
Dere miyim çorak mıyım göl müyüm?

Dilim renksizleşmiş benzim sararmış,

Kıymet bilemedim garip gezerim;
Lütfedip zatına bir kul eyledi.
Aşk oduna saldı cismi ezerim,
Yellere savrulan bir kül eyledi.

Sılamdan ayrıyım gurbette kayıp,

Rayihası buram buram sarmış cümle alemi
Gül-ü gülşen-i Halêlî eşsiz bağa dönüştü.

Cümle vârım terslik idi düze varmazdı râhım,
Dest-i yâr-i Halêlî'yle sollar sağa dönüştü.

Kitab-ı kebir-i kainâta bak,
Şerha şerha, fasıl fasıl sendedir.
Görmek istemezsin şu inada bak,
Ararım dediğin, asıl sendedir.

Kulak ver nizamın şu ahengine,