Affan Dede Şiiri - Dursun Özden 3

affan dede(*)

asrın altın yürekli kemal'i, sahra bedir'in çelik bilekli ali’si
tek umut, tek yumruk, kılıç ile kın, kutsal ateşe su katın
döne döne-yan yana-yana yana; semayı semaha atın

aksakal bilge dervişlerin, o ileri ufkuna bakın
azizim kutsal suyun maya tutması pek yakın
erenlerin göğsüne gızıl (altın) madalya takın

tarancı'nın affan dedesi, balaban umudu-hası
ay gölü'ne yoğurt mayalayan, uygur a-fandisi
tuna'yı öpen buda-peşte'nin ereni, gül babası

eşeği tersten seven akşehir'in nasrettin hocası
mevlana-moğol zülmüne karşı, ahi evran yası
ozan yunus çiçeği, bahar kıza dingin sevdası

‘çocukluğu özlemek-özgür olmaktı
ve umudu ve o yaşamı yaşamaktı
ve sevgiyi candan sebil eylemekti’

affan baba’nın dergahında tasası
hepsi ama hepsinin ortak paydası
barış ve sevi oyununda, kupa ası.

dursun özden

(*) prof. dr. affan balaban (1917 - 2004) anısına.