Bak, yine karşındayım
Biraz yakın, biraz uzak
Bir bakış yeter buldurmayı
Her yolun çıkışı birbirinden uzak
Her günün sabahı, güneş gibi parıldar,
Hepimiz birer koşturmanın içinde uyanıyoruz her sabah
Geceye gündüz diretmek, her şeyimiz ters adam
İçin belli olmadan, herkesin karşısında dur selam
Belki de en büyük hatamız “mutlu olmak” her zaman
Bir yol gidiyorum kimselere takmadan
En baştan başlar, kitap ön sözü
Beklersin gelmez, onca türlüsü
İstesende açılmaz, bağlı örgüsü
Ne dersin işte, hayat döngüsü
Hepimiz insanız, kendine gelir beden
Çocukluğumu bıraktım, üstelik el iziyle
Ben bilirim, izmirin eskisini yenisiyle
Güzelyalı sahilini, masmavi deniziyle
Ben bilirim, en işlek caddesini izmirin
Şair olmak istemiştim, sorunlar (beni) bırakmadı
Yazdım (durdum) fakat hiçbiri istediğim gibi olmadı
Karşıma çıkan her engelde düştüm ama durmadım
Ben de çok isterdim ki, bunlar hiç yaşanmasın
Tonla derdin içinde, hiç bir ses çıkarmadım
Hiçbir şeyden korkmayan mıdır korkusuz
Yoksa hiçbir şey hissetmeyen mi?
Biraz düşünüp doğruyu
Kim olduğumuzu bilsek yeterli
Belki bu benim son yolum
Soracak olursan neden mi?
Bilir misin sokağın o soğuk kaldırımını
Sokak arası maçlar ve garip çocukluk aşkları
Şimdi yaşananlarsa o zamanlar için masaldı
Bilemem o anıların kimler için değeri vardı
O sokağı koruyan dört tane çocuk vardı
Haydi gel, yapalım gizli bir kaçamak
Bu kadarını daha fazla kalbim taşımaz
Gecenin köründe her şeyi yakıcam
Sensiz anlamı yok, neymiş yaşamak?
İçinde bir boşluk var
Bedeninde hayat yok
Duduklarının ucunda
Damağında tat yok
Sen hala kaçış ara
Uzaklara dalmalar
Gözlerimde damlalar
Düşününce geçmişi
Öyle güzel sanmalar
Kalbin kırık biliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!