Afettim Diyemesemde Şiiri - Gülay Atilay

Geri ver bana yok ettiğin değerlerimi
Geri ver gülebildiğim günlerimi
Geri ver sensiz boş yüreğimi
Geri ver çaldığın ümitlerimi...
Geri ver sensiz özgür günlerimi
Sen unutmak istedikçe unutamadığım
Sen uğruna sadece ağladığım.
Her yürekte bir isyan vardır benim isyanım sen
Her gözde yaş vardır benim göz yaşımda sen
Her gönülde bir hüsran vardır hüsranımda sen
Her gecenin sabahı vardır benim sabahım sen
Her Sabahında yine bir gecesi.
Her hüsranın sonu vardır bu hayat bilmecesi.
Her gözyaşı bir gün diner bu hayatın sillesi
Her isyan bir son bulur kahroluş neticesi
Varsın şimdi hayatıma güneş doğmasın
Varsın gözyaşım hiç son bulamasın
Varsın hüsranım sonum olsun
Varsın hayatım kahroluşlarla son bulsun
Varsın yansın yüreğim orda sen varsın...
Sende benimle yan tek bana ağla
Kahrettiğin hayatımı devam ettt!! dağla
Hiç son bulmasa da kahroluşlarım
Yeni can bulmasada varoluşlarım.
Ömrümün sonuna dek yalvarışlarım
Affet tanrım!! o beni hiç sevemedi
Çok sevdim dedi ümitler verdi
Tüm dert ve kederi ruhuma serpti
Bir kadın yoketti hiç üzülmedi
Affet tanrım!! ben affettim diyemesemde

07/Eylül/2000