Afetmez Yürek Şiiri - Resul Kotluk

Sen kırılmış dallarımdansın
Yere düşerken çırpınmış
Sen çürümüş sallarımdansın
Dibe inerken arınmış

Ama ne çare
Son pişmanlık fayda vermez
Bu yaran kanadıkça
Afetsemde para etmez

Oysa bakışını sevmiştim
Akşamı izlerken göğsümde
Sana ışığımı vermiştim
Kendim karanlıkta ölsemde

Oyy yapraktaki yeşilim
Yeşilsiz hazandır yokluğun
Ama gurur bu gözü yeşilim
Manası manasız varlığın

Şimdi anlamlar arıyorum
Gözlerinsiz bu hayatta
Afet gönlüm afet diyorum
Yürek bu yarası kanamakta

Sen tükenmiş gençliğimsin
Yeniden doğsada yaşlanmış
Sen red ettiğim kaderimsin
Bir çok kez yeni başlanmış

Yok yok ne çare
Pişmanlığın umrumda olmaz
Gurumu yensem bile
Varlığının anlamı olmaz