Afet Şiiri - İsmet Can

Dövizi, mazotu bahane edip, zam yaptın kiraya
Şeytana uyup, vicdanını sattın birkaç şişe biraya
Günahların çoğalıp birikti; hepsi girdi sıraya
Sıra gözetmeksizin bir olup, çöktü başına afet

Bak daha yeni atlattın Korona’yı, ders almadın
Yarış ettin kirli piyasayla, hiç geride kalmadın
Hesap uzmanı kesildin; ipin ucunu salmadın
Sınırsız hesaplarla çöktü başına, hesapsız afet

Kulakların duymadı; habersizdin ilahi emirden
Döktün zayıf betonları, çaldın kolon demirden
Alçıyla kapattın çatlakları, geçirdin tamirden
Tamir edemeyeceğin canlar çıkardı; sana afet

Belediye kâtibiydin hani, cukkasız atmadın imzayı
İmar affı ile müteahhitte, yapıştırdın binlerce cezayı
Yasal bariyerler koyarak, vicdansızca arttırdın ezayı
Deprem cinayetlerine kaza dedirtiyor şimdi, sana afet

Giden canlar sana ders değil, yalan dilinde pelesenk
Alışkanlık olmuş sende, yüzünde ne nur var, ne renk
Kış günü dışarıda kalmış çoban, sırtında kepenek
Siyaset senaryosu yazdırıyor, masa başında sana afet

Soğuk çadırlarda üşüyen bir el tuttun mu?
Boğazından zor geçen bir lokma yuttun mu?
Yoksa sıcak yorgan altında hepsini unuttun mu?
Mağdurla olanı da unutanı da yazar ilahi afet

05 06 2023