Afet Şiiri - Ethem Turan

Gülüm,goncam,maralım
Bir gün dolan vaktimde ,zaman bulamayabilirim
Pamuk ellerini tutup,okyanus gözlerine bakıp,gül kokunu teneffüs edemeden gidebilirim
Dönemeyebilirim sana; dönsem de seni seven ruhum bende olmayabilir

Sabah vedalaşmak istediğimde kızma bana
Nicelerinin gidişleri oldu sadece
Olur ya,nazlı gözlerle bakmışımdır hayatımın gülüne
Gönül koymuştur,hakkı geçmiştir, helallik isterim her gidişimde

Hiç beklemediğim bir anda kesinlikle müsait olmadığım bir zamanda
Kimin? Nasıl yaptığını bilmediğim bir mekanda
Yapısal olmayan tehditlerin arasında korunmasızca yakalanabilirim
Sallanabilirim,çöküp tutunur kapanırım dökülen sıvaların arasında

Önemsemediğim yaşam alabildiğince değer kazanır can pazarında
Yıkılma başladıysa alınacak tedbirlerin önemi bitmektedir aslında
İnancın doğrultusunda son sözleri mırıldanır dudaklar, korkular sarmış olsa da
Dünya kazancı için canlar feda olur yok olur umutlar çökmüş binalar altında

Her sabah çıkarken,elveda diyorum duvardaki fotoğrafına
Dönmeyecekmiş gibi gidiyor dönüşlerimde şükrediyorum yaratana
Yarınlara atıyorum gelişmişlik içinde Çelik hayat odası umutlarımı
Ölüm gibi bir gün gelecek olan depremi koyuyorum olasılıklarımın en başına