Aferna-sözyaşı Şiiri - Aferna

Seni hayatta iken değil belki öldüğümde unuturum,
Ruhuna yağan bu hisli yağmura gözlerim bulut olur,
Bu yağmurda şemsiyesiz gezmeliyim tutup onu,
Gönlümüze evsahibi saydıklarımız konuk olur,

Ufakken oyuncağını kaybettiğinde ağlayan bizler,
Ne vakit büyüdükde gidenlere bu denli ağlar olduk,
Eskileri hatırladığımda yene gözlerim doldu,
Ve sen anlamasanda mutluluğa giden tek yolsun!

Gidiyordun,gel diyemeden öyle baktım,
Boynuma sardığın kolların beni ısıtan yün atkım,
Sen bi balıksın ama benim oltamda değilsin,
Ölüm tek hakikat iken,ölümü unutmama nedensin,

Bana 10 saniyeliğine gül,sana ömrümden 10 yıl vereyim,
Aşk; Gözaltlarımın morluk ve uykusuzluğumun sebebi,
Ben ise Limanında pas tutan,ölüm yüklü bi gemiyim,
Ve kalbin bi fahişe gibi tek gecelik sevgileri..

Seni hep düşünmekten uyku düzenim düzensiz,
Beni; Bu hayatta hem mutlu eden hemde üzensin,*
Yağmurdan sonraki toprak kokusu gibi kokun,
Sonu sana varmıyorsa bilki yol değildir yolum,

Hayatla olan tek bağım gibisin yoksan acizim,
Bırakmam asla bana nefret doluysan tacizi,
Beynimi öldüren sensin,saklı hala parmak izin,
Başım sensiz,bana diz değilki dizin,

Sigara söndü geriye küllükte külü kaldı,
Aşkın bitti geriye gönlümde ayrılığı kaldı,
Benim dünüm iken hangi bugüne yarın o?
Ben dumanı sen olan sigarayım,beni kibrit çakmak ol,

Ben hala kalbindeyim peki ya sen hangi tendesin?
Hayat bi kahve,Ölüm ise onu yakan cezvesi,
Adını ne zaman duysam kalbim tekliyordu
Belki birgün gelirsin diye seni hergün bekliyorum.