AFERİN GöLGEM sANA Şiiri - Osman Şener

Gölgemin gülesi yoktur bu sıra
Ölesi de…
Cansız bir ata binmiş tam akşamüzeri
Belli ki yoktur çaresi de…

Bir koku bulaşmış yılan tıslamasından
Bir kelebek ölmüş yanı başında
Kanatları kırık, uçamaz olmuş elleri
Yoktur sevesi de!

Ama umudu vardır;
(Ata binişinden belli!)
Nasıl da mutmain öyle yüreği
(Ne mutlu gölgem sana!)
Hiç yoktan iyidir umutları da:

At dirilecek,
Emvat dirilecek,
Eşcar u nebat dirilecek!
Elleri yarışacak kelebek kelebek!
Sulatanı aşk,
Baş tacı lale gül olan,
Bir uzun,
Bir kutlu bahar gelecek…

Yakındır,
Uzun sürmez bu sancı
En koyu anında zulmetin
İman burcundan yükselip
Şuledar neşteriyle
Yırtacak cidarını kasavetin;
Nur topu umut!
Başı dik!
Güneşler sönse de sönesi değil;
Konuşacak üstelik!

İsi nefesli umut!
Mesh edecek gölgemi;
Ölümsüz hayatlar sunacak ona!
Atı dehleyip; kelebeğin,
Buseler konduracak kanatlarına
Hakkını verecek her rengin;
Elvan elvan harelenecek;
Fer gelecek gözlerine ahengin!

Evet,öyledir;
müdriktir gölgem:
“İman varsa imkan da vardır! ”
Bilir;
“Gün doğmadan neler doğar! ”
Hakeza!

Çok şükür!
Sarsılmaz bir imanı var gölgemin
Yoğuruyor aşkı, sabrı, hikmeti;
Umutla,tevekkülle, emekle!
Değil mi Allah vekil?
(Aferin gölgem sana!)
Elinden geleni yap!
Ve zaferi Hak’dan bil…