Bir yer var gözlerin de çok tanıdık
Tepelerin de hala ilkbahar mahkumu çiçekler
Etrafın da aşkın hürriyetine esen rüzgar
Ah bir bilsen nasıl da iştahlandım şimdi
Melemenin ve köz de biberin kokusu
Ne off..söyletti
Kimsin sen..?
Sana bakarken kayboluyor insan
Sanki munzurun kebana karışıp kaybolması gibi
Serin bir geceden aydınlıkları yargılıyarak
Bakma bana öyle
Yoksa unutuyorum ölmek için yaşadığımı..
Bakma öyle...
Yanarak güneşin altın da topladığım başak taneleri için
Etimi kavuran gavur güneşte
Oturup yağmur yalvardığım günler gibi
Bakma öyle
Sen bakınca yokluk sarıyor ruhumu
Ve bu sebepten
Unuttuyorum az önceki yalnızlığı bile nereye koyduğumu
Kimsin Sen...
Çok uzaktan bir mutluluk mu
Ya da çok yakından bir ayrılık mı
Hangi ulaşılmaz bahanem...
Kayıt Tarihi : 28.8.2017 00:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!