Afat Ixdiyar (Azeri) Şiiri - Bayram Çinkil

AFAT IXDIYAR (Azerice)

Gene gedip axlın huşun başınnan,
Az galırsan düz duvara çıxassan,
Ne kar topal, ne de dilsiz demirsen,
Arvat diye dünyâları yıxassan.

Yaşın olup seksen, yirmi deyirsen;
Belin dönüp, her gün biraz eyirsen,
Ar nâmıs gedip cümleye söyürsen,
Hele bu yoldan ne zaman pıxassan.

Ne tişin var, ne başın var, ne saçın..
Hanı senin deden, gardaşın, bacın?
Bir basdona minnetdar olup kıçın,
Hansı hündürnen ayağa gaxassan.

Daha gelmir oynamağa, demeye;
Möhdaç olupsan yardıma, kömeye;
Heç demirsen yazzıx bunca emeye..
Sanki dünyâaya bir gazzıx çaxassan.

Ay kişi, ölüm denilen yaxlaşır;
Böyük, küçük hamı sennen gaxlaşır;
Eşi tüşmennerin her gün çoxlaşır;
Dostların üzüne nece baxassan?

Bir gün yığışallar başın üstüne,
Yaş goyallar su yerine destine,
Henkür hünkür diyer, yeter bestine
Can şirin ne cür mezara soxassan.