Afaroz Şiiri - Barbaros Çelik

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Haziran sıcağını çoktan tüketmiş,
İlk solan yapraklardan,
Sonra göçmen kuşlardan,
Öğreniyoruz güzün gelişini,
Üşümek hoşuma gitmiyor eskisi gibi,
Bir gizli nehir aktı çünkü benden,
Kaybolup gitti meçhul denizlere...

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Açıyorum yelkenlerimi,
Şiştikçe hızlanan şey bilmem nedir?
Nedir amaç nedir gaye,
Korsanlıksa paye,
Senin olsun ben gidiyorum,
Nuhun dümenini kırdığı yere...

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Martılar burdalar her zaman,
Herşeye rağmen yüreklerinin çarptığı yerde,
Bense sevmiyorum artık göçmen kuşları,
Onlarki uçarlar sıcak gördükleri memlekete,
Bir şarkı söylemeliyim şimdi,
Karahisar kalesine ve trenlere....

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Gönül ferman dinlemiyor derler,
Eyvallah,
Fermanda kalbimin sikkede turrada,
Turra, yani tura değil,
Çünkü yazı tura oynamak aşkla,
Senin işindir,
Bozuk bir para senin olsun ben gidiyorum,
Bembeyaz sayfalara aşk yüklü menzillere....

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Kızmak kelimesinin içi boşalıyor,
Bir buruk his,
Boğazına takılan birşey,
Gıcırdayan bir plak sesi,
Sonra bir irkiliş yeniden,
Unutmalıyım şimdi beni unutan herşeyi,
Bir marşa ritm tutuyor yüreğim,
İnkilap doluyor ruhuma tenha köşelere...

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Evet sonuna kadar aşk,
Ama hak edene kıymet bilene artık,
Onu namus gibi taşıyabilene,
Gönül burçlarında,
Son damlasına kadar kanının,
Ulubatlı edasıyla dalgalandırabilene,
Sen savaştan kaçan ucuz kahraman,
Makamlar senin olsun ben gidiyorum,
Işık dolu günlere kutsal seferlere....

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Bir giyotin kuruluyor orta yerde,
Mayısta kozasını yırtmış bir kelebek getiriliyor,
Gözlerimle sevişiyor son kez,
Haziran ayında değiliz kelebeğim,
Düşen yapraklara bir bak istersen,
Sonra sana benzeyen göçmen kuşlarına,
Bir infaza tanık oluyor gözlerim,
İsyan mayalanıyor sevgi dolu günlere,

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Bir iltimas geçemem kırılmışlıklarıma,
Ne bir şehrayin var ne yortu,
Yalnız içimde o tuhaf tortu,
Mum yandı gece aydınlandı,
Mum bitti gece karardı,
Gece zaten karanlıktı,
Onu güzelleştiren mumdu,
Gecenin ortasında bir şafak umdu,
Sökemedi sökmedi gitti şafak,
Hasat gelmeden kurudu gitti başak,
Ben heder olmuş ekine bakarken ne görmemi bekliyorsun,
Nedir gözlerimden umduğun mana,
Öyle her vaftizle gelmem ben artık imana....

Tuhaf rüzgarlar esiyor,
Anlıyormusun...