Afacan Şiiri - Yusuf Işık 3

AFACAN

baharda iğde kokan
çocuklar gibiydik hepimiz
deniz toplardık
ıslak gözlerimizle
yıkanırdık sonra
en temiz düşlerimizle
kasım ayazlarında
ürperir
tir tir titrerdik de
demezdik hiçbirimize
lastik topun peşinde
ter içinde koştururken
evde yiyeceğimiz sopayı
hiç mi hiç
düşünmezdik bile
ne yaramaz çocuklardık be
kırdığımız yumurtalar
çoktan kırkı geçerdi
annelerimizin
şefkatli masum dillerinde
yaşamakla aldanmak arasında geçen
yıllarımız içinde
kocaman bir
ıslık olurduk
sokaklarda çoğaldıkça
mahcup büyüyen şafaklar
şaşar kalırdı
yıkandığımız düşlerimizle
tuzlu tuzlu büyürken
hep uzaklardı bize yar
her yürüyüşün ardından
kırılıp
hüzünlenip
içlensek de
gri suratların hepsine inat
ille de mavi topladık durmaksızın
ama
gökyüzünün rengini
yaşamımıza katmayı
başaramadık
soylu akşamlarda
soyulduk
hiçbirimizin sesi çıkmadı
kalabalıklaşan hüzünlerimizi
rakıya bandık
çay demledik
gözlerimizdeki nemlerle
yaramaz çocukluklarımızla
kalakaldık
büyüdüğümüzü sandığımızda. .. 18.1.2015