Af kapında ben, mücrim bir gedâyım, İlahì!
Başka hangi kapıda sızlanayım, İlahì!
Kovma n’olur, el açıp merhamet beklerken!
Âbâd olur gönlüm, bir bağışlayıversen...
Sürçtüm hayli zamandır, kusuruma bakma
Boynum bükük, gönlüm bìzâr.. nârınla yakma.
Kovma n’olur, el açıp merhamet beklerken!
Âbâd olur gönlüm, bir bağışlayıversen...
Sen de kovarsan kapından, kim kabul eder?
Hâlimi görüp gülen ağyar, bana ne der!
Kovma n’olur, el açıp merhamet beklerken!
Âbâd olur gönlüm, bir bağışlayıversen...
Ben ki günahkârım.. yüzüm yok naz etmeye
Amma hâlim mani değil niyaz etmeye
Kovma n’olur, el açıp merhamet beklerken!
Âbâd olur gönlüm, bir bağışlayıversen...
Bağışla...! Rabbimsin, merhametin bol senin
Af yetkisi de yok, Sen’den gayrı kimsenin
Kovma n’olur, el açıp merhamet beklerken!
Âbâd olur gönlüm, bir bağışlayıversen...
16.04.2006
Pazar
Kayıt Tarihi : 4.9.2006 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)