Af Çıkacakmış Şiiri - Evren Bılgın

Dilime dolandı yine bu sabah adın,
Ağzımda beyaz peynir tadı ve çay,
Elimde Orhan Veli, gözümde dem.
Seni andım martıları izlerken.
"Kulakların çınlasınnn" dedi Karaböcek pikapta.
Çınlasın dedim ben de "n" harfini azıcık uzatarak.
Seni yıllar önce kalbimin zindanlarına hapsetmiştim ya?
Af çıkacakmış, bugün yarın diyorlar. Sabırlı ol.
Hükümetlerin işi belli olmaz gerçi, son anda;
Vazgeçerler.
Biliyor musun? Ben sigarayı bıraktım.
Ayım yeşil, çayım yeşil.
Dostlarla da bol bol buluşuyoruz artık.
Sohbetler derin, ağdalı.
Memleketi uzaya çıkarıyoruz kimi zaman,
Kimindeyse hakemlere, topçulara, ana avrat...
Ee top yuvarlak, bazen bizim kaleye bazen rakibe... küfür hiiç bitmiyor anlayacağın. Eskiden çekinirdim, ama peek bir rahatlatıyormuş canım.
Evi taşıdım. Sahile yakınım artık. Birkaç adım, hoop deniz kokusu.
Martılar, yürüyen insanlar, dalga sesleri, vapur düdüğü.
Yaşamın ta kendisi.
Ne güzelmiş, senden başka kadınlara da bakmak. Hala bakıyorlar bana biliyor musun? Kilo da verdim, tığ gibiyim maşallah.
Artık yakını da pek göremiyorum, gözlüklendim.
Görsen, çok yakıştı ama, tam karizma!
Neyse canım,
Biraz gazetelere göz atayım.
Hava da iyice soğudu, kar geliyormuş.
Dikkat et de üşüme.
Haa bu arada; Kulakların çınladı mı?
Şimdi gazetede gördüm, af iptal olmuş...