Af... Şiiri - Ömer Yücekaya 2

Beni affet
Bağır
Çağır
Küfret
Ama affet

Tersine akan nehirler gibi
Seni böyle severken, böyle kırdım
Gözümden bile sakınırken
Seni üzdüm, ağlattım
Beni affet…
Bir acı kahvenin bile hatırını yıktım.

Ateşe pike yapan ateş böcekleri gibi
Yanlış anlaşılmış bir yanlışa çivileme dalıp
Kan değdirdim bu aşkın dişine
Bir merhabayı çarmıha gerip
Bir selamı bile boğma rakı gibi boğdum

Sen üzülme sevdiğim
Sen kırılma
Sen kanama
Sana sıktığım her kurşunda
Ben kendimi vurdum

El pençe geldim kapına
Vereceğin her eza kabulümdür
Razıyım diz çökmeye
Razıyım el etek öpmeye
Razıyım kendi mezarımı kendim kazmaya

Kanına ekmek doğradığım uykular hatırına
Nedametten kanattığım duvarlar hatırına
Beni affet…
Beni Araf’ta bırakma