Cehennem korkusu sarmisken yuregimi,
Ben hep seytana hizmet ettim...
En guzel dostluklari bozdurdum bes kurus etmeyen gunah yataklarinda...
Sonra kalkip af diledim Tanridan,seytanla bir olup...
Her affedilis hiyakesi duydugumda,isyanla basbasa buldum kendimi...
Tamam dedim bu sondu inanisim insana,
Insan seytana cikan yoldur..
Her asik oldugumda,seytanda buldum kendimi....
Sonrasi....
sonrasi seytanla benim aramda...
Kayıt Tarihi : 3.10.2008 04:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)