çocuklar gördüm,
temiz elbiselerinin ceplerinde paslı çiviler taşıyan.
geleceğin şeytan kavgalarına mıh gibi yakışan.
halbuki bizim çocukluğumuzda çocuklar ağlarken
tertemiz elleri göğe ulaşırdı sol omuzdaki meleğin.
şimdi yıkılıyor çocuk kalbine emanet ettiğimiz sırat köprümüz.
fiyakalı yalanlarla ölüm tüketilir mi deme çocuk!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta