Sabah uyanan binlerce insan;
Af diye kalkar.
Analar yavrusunu af diye sallar
Bebekler; af diye uyur, af diye aglar.
Af ki; ümittir, yasama kadar,
Binlerce pisman göz, af diye bakar.
Yüzlerce yavuklu rüyaya afi katar,
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Hikmet bey, katkınız için çok teşekürler
Şiir güzel işlenmiş.
Farklı bir konu.Belki sosyal bir yara. İçeri atmak kadar içeri düşmemek de çok önemli. Ama 'suç' varsa 'ceza' da mutlaka olmalı. Cezayı başkaları çekecek, suç işleyeni biz affedeceğiz gibi bir anlayışı kabullenmek zor geliyor. Sadece gerçekten adaletin yanıldığı, gerçek anlmada kader kurbanı dedikleri kişile için belki düşünülebilir.
Diline, gönlüne sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta