Adulera Ayza Şiirleri - Şair Adulera Ayza

Bir çocuk vardı çocukluğumda benim
Beni şiire o alıştırdı.
Şiir yazardı yırtardı
Yazı yazardı okurdum kızardı
Beni okumaya o alıştırdı
İlk şiirimi ona yazdım

Bakınca göreceksin
Göremiyorsan sen
Suç sende
Kah_ı zerduşt oldu
Kah_ı
Tevrat ta bir nesne

Kara kuru bir çocugun
Gözlerinde ki ışıgı yok ettiler
Yalansız bir dünyaydı
Düşünü kurdugu kirlettiler
O çocuk bendim gülüm
Sendin ve elbette sevgi idi

Ustayı tavsiye ettiler;
Bu derdin dermanı ustada diye,
Gittim danıştım bende
Dedim böyle bir İNSAN
Dedi ki haftaya gel
Gittim baktım ki

.Hayallerim yalnızlıgım ben ve özlemlerim
Volta atıyorduk
Dördümüz de tek yürüyorduk ama yan yanaydık
0 an nelerden vazgecmezdik korktugumuz ayak seslerimizi
Duymayalım diye
Birimiz digerine acıyor

Çocukluğumuzdan bu yana
Hep böyle yapıyorsun
Oyunlarımızda hep ben cezalı oluyorum
Kalleşlik bu
Büyüdük yine aynı
Hep aynısını yapıyorsun

Topladım her neyim varsa
Geriye bakmadan
Gün saymadan
Dertlerimi bir valize
İyi niyetimi elime
Hoş çakalın en içten sevgimle

Saç BEYAZ
Bıyık BEYAZ
GömlekBEYAZ
Pantolon BEYAZ
Kemer BEYAZ
Ayakabın SARI

Eylül hazan mevsimi yaprak dökümü
Her türlü canlının devri göçü
Ben nisan da gördüm eylüldeki ölümü
Ama kimseye söyleme senden önce öldüğümü
Yaşam güzel yaşamak özel bilene
Kırgın değilsin biliyorum

Aslında seni degil
Kendimi kandırıyorum
Seni seviyorum
Derken bile aslında
Kendimden bahsediyorum kendimi
Seviyorum