Adule Şiiri - Cumali Aslan

İliklerin yetmez bu aşkı kaldırmaya
Dur Adule hemen koyuverme kendini
Gitmem ölümün olur bilmiyorsun

Saçlarını ör
Kına yak parmaklarına
Doyasıya bak uzayıp giden yollara
Bir daha ki bakış takılır kalır gözlerine
Bir daha ki bakış ölüm getirir

Ölüm diyorum
Ne kadar garip değil mi
Duyuramadım Adule
Koyuverme kendini demiştim

Bilemedim öğüt verilemez dudağı aşk kadehine değenlere
Bilemedim çürümüş yüreğim
Bilemedim sana verdiğim ızdırab beni adam eder
seni duymamak olur kederim
ölüm olur kaderim

Neyleyim ki
Sarmadı kolların Adule
Saçlarını umut ettin
Saçlarını kestin adak ettin
Duyuramadın
Duyuramadın aşkını Adule neyleyim

Oysa
Dudakların hissetmemişti sıcaklığını ayrılığın
Tenin dökmemişti terini aşkın

Oysa
Damlamamıştı gözyaşın aşk öykülerine
Körpeydin
Çocuktu hala yanakların
Gözlerin öğrenmemişti hasretle bakmayı uzaklara
Yüreğin tazeydi daha tez ayrılıklı sevdalara


Oysa
Hiç tutulmamıştın Adule

Ama düştün artık
Sevda kuyusuna düşene eziyettir yeryüzü nimetleri
Korkma soy elbiselerini giy aşkı

Kendini yaralayıp aşkla balkonda koşuşan
Yollara bakıp kendiyle konuşan
Aşk hikayelerini tekrar tekrar dinleyen sensin Adule
Senin aşkın yüce

Izdırapdır duyuramamak
Beden taşırda herşeyi
Duyulmamaya yenik düşer
Avuçlar toprağa tutunur
ölüm sosuzluğa
Ufka bohça
Ruha sancı düşer

Ayrılık geliyor Adule
Kur saatini kalbinin
Körpeciğim benim
Seyretme avuçlarındaki ıslak çizgileri
Yazgın elinde değil senin

Dememiş miydim?
Bu aşka yetmez senin iliklerin.
Değil ki nergisten daha az olsun takatin
Nergisisn beklediği gelir ama gelmez senin beklediğin
Öyleki sen çürümüş bir yüreği sevdin
Kendini ölümünle diriltecek bir yüreği

Gittim işte yittim hayatından kendimi yitirerek
Ardındayım yolların

Son mektubuna gözyaşını dökme diyemem
Ama utanma gözyaşlarından
Bilesin ki ölümsüzleşen bedenler gözyaşlarıyla arınanlardır
Ölümsüzle şen aşk dizeleri gözyaşlarıyla okşananlardır


Ben geriliyim şimdi çarmıhına zamanın
Seni arıyorum diğer parçasında hep
kırık bir aynanın

Sen Meryem’den de ulusun Adule
Soyunmuşsun seni saran bezlerden
Aşkı giyinmişsin sen
Bilmişsin ki aşk giydirir adamı
Sen Meryem’den de ulusun Adule

Affet beni Adule
Dünyalığın olamadım ahirine ortak kıl beni
Ademoğulları tadına varamadı seyri sevdanın
Melekler müdavimi olsun
Ezeli senden başlayıp ebedi olmayan bir aşkın

Sesim kısılıyor Adule
Yetmiyor bedenim
Yetmiyor kelimelerim

Kapat artık utanma
Ben çarmıhtayım
Ölümünle dirilttiğin yüreğim
Sana sunulmak üzere avuçlarımda
geliyorum

Kalmasın gözün arkada
Kapa gözlerini Adule
Utanmamalı aşktan ölenler