Sen adsız kalan şiirimsin benim,
hasret kaldığım umudum,
toprak kokan sevdamsın.
Noktayı koyamadığım kelimem,
gecelerimi haram kılansın,
rüyaları kabus edensin.
Sevgimi bilmeyen,
hep cefa edensin.
ayrılığı seven,
hep ceza verensin...
Eyyy, sevgili! ! !
Soruyorum sana...
Var mı bu işin sonu?
Ben bulamadım bir çıkış yolu.
Noktayı koyamadım bir türlü bu aşka.
Ad bulamadım bir türlü bu şiiire...
Sen ''adsız kalmış şiirim'' oldun benim...
Pişmanlıksa hep kaderim...
Kayıt Tarihi : 12.3.2006 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!