Adsız, isimsiz bekleyişler sarar avuçları...
Hayat söyleyip istediklerimizde SÖYLEYEMEDİKLERİMİZLE tutuyor bizi ve de boğuyor...
Oysa ne kadar çok şey var söylemek istediğimiz o kadar çok şey varki
belki de en çok mutlu olacağımız cümlelerle boğuluyoruz söyleyemediğimiz için...
Erteliyoruz isteklerimizi ve de belki de sonsuz söylenemeyecek cümleleri sıralıyoruz içimizden
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
