Adsız - III Şiiri - Rıza Nur

Mef'ûle mefâ'ilun fa'ûlun
Aşkımla didişmeden aman yok.
Gitmekde ömür aman zaman yok.
Sevdikçe sever gönül, nasıl şey?!
Yetmez mi? Utan gönül, utan hey...
Milletle vatan sazın, sözündür;
Türk, yurdu canın, gözün, özündür.
Çık gökle birol başın ererse.
Bin yılda seviş yaşın ererse.
İsterse her engelin savuşsun.
Âteşle barut hemen kavuşsun
**
Gurbetde iğim iğim yaşarsın;
Rûhunle fakat deniz aşarsın!...
Gönlünde, gözünde Türk, hayâlin.
Vermekde keder, yeis bu hâlin.
Mecnun ne yanar ve yaş saçarsın?
Abdal be vatan deyüp uçarsın...
Bağlandı ayak; kâvi bu köstek.
Yırtınma! Kader bu, boş ne etsek.
Rûyâda vatan ve Türk görürsün!
Burlarda kalır, çeker, ölürsün...
**
Bundan, de "Ne duygusuz vatansın...
Of ben mi, ye sen mi kim utansın?!..."
**
Tek Türk uzakda ol ve sağ kal!
Gönlümde otur da hep. Ve dağ kal!