Adsız I Şiiri - Esra Canpolat

Dedi ki:
_Günahı tattım,tatlımsı biraz..
Şık elbiseler çektim üzerlerine
(kendimce)
Çıplaktılar..
Ve hissedebildiğim kadar yanlışa uzak…
(aklım sıra)
Çizgisini kaybetmemekle,çizgisini aşmak arası bir şeymiş.
Ödünleri asla ödülü olamamış..
Ve sonu yokluk dedi.
Zeytini iki defa dişlemek kadar yokluk..
Ağladı az..
Bir Meryem olamadım diye..
İnancını yitirmemişti hala..
Biliyorum dedi..
kayalara hükmeden bıçakları
ismail’in boynunda susturandı..
ve biliyordu..
İbrahim olmak da zordu İsmail olmak da..
Durdu sonra..
Biraz tuz..dedi tanrım..
Tatsızım..
Lütfen..
Adını sordum..
Sustu..

(TEMMUZ 2009)