Adsız Dere Şiiri - Murat Doludizgin

Pırıl, pırıl akan
Gümüş gibi parlayan
Bir dere vardı şehrin birinde.
İrili, ufaklı balıklar
İçinde yaşayan tüm canlılar,
Hem çok mutlu hem de
Oldukça, kalabalıklar.
Dağ, orman, ova, köy, kasaba şehir
Uzayıp gidiyordu.
Geçtiği yerlerde; canlı, cansız her şeyi
Çok mutlu ediyordu.
Kuşlar, şarkı söyleyerek içiyordu suyundan
İnsanlar, piknik yapıp eğleniyorlardı etrafında
Bitap düşüyorlardı çoluk, çocuk oyundan.
Çocuklar, kağıt kayık yüzdürüyorlardı kenarında
Yüzüyorlar, balık tutuyorlardı.
İnsanlar, o’nun şırıltısıyla kalkıp
O’nun şırıltısıyla yatıyorlardı.
Mis gibi bir hava, sımsıcak güneş
Bu dereydi insana, iyi bir dost
Toprağa, vefalı eş.
Derken birgün, etrafa fabrikalar yapıldı
İnsanlar kalabalıklaştı
Şehrin o, boş yerleri kapış, kapış kapıldı.
Fabrikanın atıkları, insanların pislikleri
Başladı dereye akmaya,
İnsan, önceden manzaraya kıyamazdı bakmaya.
O pırıl, pırıl dere çöple, pislikle doldu
Kısa bir süre sonra da
Adı, bataklık oldu.
Şimdi de canlılar var!
Mikroplar, sivrisinek, saz
Bu derenin ardından
Şiir yazsak, türkü yapsak, ağıt yaksak yine az.
Soruyorum sizlere:
Yaşadığınız yerde en güzel yer nereleri?
Gelin, hep birlikte koruyalım
Mavi denizleri, yeşil ormanları,
Pırıl, pırıl dereleri.