Adsız Bebek Şiiri - Naile Öztunç

İlk nefesini aldı,
Ağladı bebek.
Kızın oldu dediler.
Anne çaresiz üzgün.
Baba, isyankar, kızgın.
Altıncı da mı kız?
Bağırdı baba, haykırdı.
Masum kalpleri kırdı.
Hayata tezat, her şeye inat.
Fıtrata tezat, manaya inat.
Kırk gün kırk gece,
Anne ağladı, bebek ağladı.
Belki de istenmediğini anladı.
Zavallı küçük kız.
Konmamıştı daha adı.
Adı batsın dedi baba,
Irmağa atın dedi baba.

Ve bir gün,
Zalim baba hastalandı.
Hastanede buldu kendini.
Doktor hemşire anında
Pervane oldu yanında.

Eridi babanın buzdan yüreği,
Aklına geldi adsız bebeği
Baba hayran beyaz meleklere,
Adsız kızını düşündü bin kere.
Fedakar hemşirenin adını sordu,
Kızına onun adını koydu.
Benim kızım da hemşire olsun
İyilik olsun, merhamet olsun.
Onun da bir adı olsun.

Yıkıldı nefretin kalesi,
Şenay Hemşire vesilesi
Dillerde kaldı hikayesi.