Hayatın İçinden 46 - Kuyudaki Eşek

Günlerden bir gün, köylerden birinde, bir adamın eşeği kör kuyulardan birinin içine düşmüş. Niye düşer, nasıl düşer diye sormayın. Eşek bu, düşmüş işte.

Hayvancık saatlerce acı içinde kıvranmış, anırmış, sesini duyurmaya çalışmış. Derken eşeğin sahibi gelmiş kuyunun başına. Bakmış zavallı eşek kuyunun dibinde melül mahzun bakınıyor. Üstelik de yaralı.

Bir hal çaresi düşünürken bir koşu gidip köylüleri yardıma çağırmak gelmiş aklına.

Hep birlikte “ne yapsak, ne etsek de şu eşeği kuyudan çıkarsak?” derken, bakmışlar ki hayvan zaten yaralı, belki de kırık çıkığı da var, çok acı çektiği de belli. Artık “kurtarılsa da işe yaramaz,” düşüncesiyle çıkarmaktan vazgeçmişler ve üzerini toprakla doldurmaya karar vermişler.

Herkes eline geçirebildiği ne varsa başlamışlar kuyuyu toprakla doldurmaya. Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları her seferinde silkinerek üzerinden atmış. Onlar yukarıdan atmış, eşek silkelenerek her defasında toprağı altına almış.

Derken, ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her defasında biraz daha yükselmiş ve giderek yukarıya çıkmaya başlamış eşek.

Köylüler de şaşırmışlar hayvanın giderek yükselmesine. Onlar atmış eşek yükselmiş derken neticede hayvan yukarıya çıkmayı başarmış.

Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Üstümüzü toz toprakla örtmeye çalışır. Bunlarla baş etmenin tek yolu sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa bir adım daha yaklaşmaktır. Kör kuyuda olsak bile.

Alıntı Kısa Hikâye
________________________/

Kıssadan Hisse: İnsan bu, bir an için çaresiz kalabilir, çıkar yol bulamayabilir ama asla pes etmemeli, vazgeçmemelidir. Düştüğünde değil kalkamadığında kaybedersin. Kalkmak için direnmeli, nefes alıp yeni bir hamle yapmalısın. 22.01.2021 recep akıl