Hayatın İçinden 47 - Ağzınla Kuş Tutsan ...

Osmanlı Devletinin güçlü zamanlarında, Fransa ile iyi ilişkiler kurulmuş. Bu ilişkiler doğrultusunda Fransa kralı bir elçisini Cihan Padişahına göndermiş, fakat İstanbul’a gelen elçi hünkârla bir türlü görüşememiş.

Kızlar ağasına artık bu huzura çıkma işinin uzadığını söyleyen elçi görüşme isteğini sultana iletmesini bin bir ricayla ifade ederek sabırsızlığını belli etmiş.

Kızlar ağası da elçinin bu sabırsızlığını anlayamadığını ifade ederek “Siz ne laf anlamaz adamsın böyle, şevketli sultanımız bugün seni huzura kabul etmeyecek çünkü çok hiddetli. Daha demin bir Frenk hokkabazı külahının altından tavşanlar çıkarmasına, alev alev yanan demir çubukları ağzıyla söndürmesine, sekiz arşın uzaktaki iğneye ipi takmasına rağmen huzurundan kovdu. Yani senin anlayacağın ‘ağzınla kuş tutsan nafile.’ Ama eğer dikkat çekecek kadar önemli bir hünerin varsa söyle zat-ı şahaneye arz edeyim belki seni huzuruna kabul eder,” demiş.

O günden bu yana bir şeyin imkânsızlığı anlatılmak istendiğinde “Ağzınla kuş tutsan nafile” denmesi adet olmuş.

Alıntı Kısa Öykü
_________________/

Kıssadan Hisse: İnsan yerine ve zamanına göre davranmayı bilmeli ve sabretmelidir. Görecektir ki ne “imkânsız” denilen şey olur hale gelir. Çünkü var eden, varlık sahibi Allah (c.c.) “Ol” der olmayacak sandığımız şey o anda oluverir. 11.04. 2014 recep akıl