Hayatın İçinden 73 - Beklemek

Balıkesir’de Ali Şuuri İlkokulu karşısındaki boşlukta eski ayakkabı tamircisi kır, pala bıyıklı bir ihtiyar olan Cevdet (Alkalp) dede vardı.

Çanakkale'yi ziyaret ettiği bir gün ağlayarak şu hikâyeyi anlatmıştı bize.

- Rahmetli babam Hafız Ali Çanakkale'de kaldığında anamın karnında yedi aylıkmışım. Onu hiç tanımadım. Bir fotoğrafı bile yok. O günler çok zor günlerdi, seferberliğin sıkıntıları, kuvayı milliye zamanı, işgal yılları, kurtuluş savaşı... Yokluk sıkıntı...

-Çocukluğumuz hep ekmek peşinde sıkıntıyla geçti. Anam rahmetli benim çocukluğumdan itibaren her sokağa çıkışta, her nereye giderse gitsin yanıma gelir ve

- Oğlum ben pazara gidiyorum, baban gelirse beni hemen çağır ha!

- Ben teyzenlere gidiyorum, baban gelirse beni hemen çağır ha!

- Ben komşulara gidiyorum, baban gelirse beni hemen çağır ha! Diye tembihlerdi.

Anam babamı bekledi durdu. Büyüdüm dükkân açtım. Annem yine bir yere gidişte dükkâna gelir gideceği yeri söyler ve

- Baban gelirse beni hemen çağır ha! Diye eklerdi.

Aradan yıllar geçti, anacığım ihtiyarladı. Yine de her seferinde değneğini kaparak bana gelir ve

-Baban gelirse beni hemen çağır ha! Diye tembihlemeyi hiç bir zaman ihmal etmezdi
.
Günü geldi ağırlaştı ölüm döşeğinde bizimle helalleşti
.
-Bana iyi baktınız hakkınız helal edin, ded
i.
Sonra bana döndü ve yavaşça

-Baban gelirse ona anam seni hep bekledi de he mi? Dedi.

İşte ne olduysa o anda oldu. Birden irkilerek doğruldu ve kapıya doğru gülümseyerek baktı. Ağzından dökülen son kelimeler "Hoş geldin bey, hoş geldin!" oldu. Sonra da ruhunu teslim etti. Allah Rahmet eylesin.

Alıntı Kısa Öykü
_____________/

Kıssadan Hisse: Beklemek çok zordur evet ama beklediğini (neyse o) samimiyetle ve sabırla beklersen ve geleceğine şeksiz şüphesiz inanırsan o beklediğin kim bilir bir gün bir de bakarsın çıkıp gelmiş. 26.02.2019 recep akıl