Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
AĞAM BAYILDIM BÜTÜN ŞİİRLERİN BİRBİRİNDEN GÜZEL BANA BU ÇOK DOKUNDU BU GÜZELDENDE GÜZEL ÇOK GÜZEL GİDİŞİN VAR YOLUN AÇIK OLSUN SELAMLAR AHMET
ADRESİMİ kAYBETME
ADRESİMİ KAYBETME
Gönderdiğim tabloyu duvara asmışmısın?
Adres bahanesiyle selamı kesmişmisin?
Doğru söyle ne olur,sen bana küsmüşmüsün?
Gözlerim yolda kaldı,ufuklarda,tân'da yım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
Belkide bulamazsın,yolda ararsan beni.
Lügatte AŞK'ı ara,dilde ararsan beni.
Sen daha çok ararsın,elde ararsan beni.
Yüreğine sor yeter,canan isem, candayım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
Hiç aklımdan çıkmadın,ne gündüz,nede gece.
Sihirli bir sözcüktür,sevda adlı bilmece.
İsmini ezberledi yüreğim hece,hece.
Okudum hacı oldum,en güzel lisandayım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
Bağrına basma yeter,gurbet denen zalimi.
İstiyorsan, son defa gel bana,gör halimi.
Resimler avutamaz,sildiysen hayalimi.
Meramın cismim ise,ölmedim cihandayım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
ŞAİRİM HER ZAMANKİ GİBİ YİNE MÜKELLEL YAZMIŞSINIZ....BİR SU GİBİ AKMIŞ KALBİNİZDEN O GÜZELİM DUYGULARINIZ....BİRDE HAKKI YAZIYORSUNUZYA İŞTE ZATEN GÜZEL OLANDA BU BENCE ...NEFESİNİ HAK YOLUNDA TÜKETMEYİ HERKESE ALLAH KISMET ETMEZ..KUTLARIM KALEMİNİZİ...TAM PUAN...SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ..
AĞAM;
M
U
H
T
E
Ş
E
M GİDİYORSUN.
TEBRİKLER.
SELAM VE DUA İLE.
bu muhteşem şiiri tam puanla kutluyorum ozanım.bu arada üzüldüğümü de belirtmek istiyorum.selam ve dua ile.
Muhabbet susuzuysan,sar kucakla,kolunca.
İnsan ulvileşiyor,aşk gönüle dolunca.
Ayrılık vız geliyor,gönüller bir olunca.
Yakup olmayı öğren,Yusuf'um,Kenandayım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
yüreğine kalemine sağlık,tebrikler.
Harika harika harika. Yüreğine sağlık.
Sevgilerimle
Mehmet Ali Şahin
Aşık tarzının güzel bir örneği şiiriniz
Tebrik ve selamlar
Sn. Kılıç
Yarışma dışı kalmasına üzüldüm bu mükemmel şiirin. Gönülden kocaman alkışlarla 10
Bu garip seni sevdi,seni gördü öğrendi.
Adresin kaybolmadı,yüreğimde gizlendi.
Geç kaldın,yetişmedin,kısa ömrüm tükendi.
Adres taşa yazıldı,artık kabristandayım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
Gülüşünüz yüreğinize kadar insin.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Sevmeyi öğrenirsen,yoktur ondan şahane.
Doldur gönül torbana,aradığın daha ne?
Kaybetmekse emelin,adres falan bahane.
Ararsan,yüreğinde güp,güpler atandayım.
Adresimi kaybetme,ben ana vatandayım.
Gerçekten çok güzel.Anlatım.anlam.ahenk...Hre yönüyle harika.Ben bu yüreği kutluyorum.İlhamınız hiç eksilmesin.Tam puan diyorum.......................Halil Şakir Taşçıoğlu
Açarsın Elini
Açarsın elini ona hak diye
Bu günahkar halime rahmet et diye
Eller semaya gönül kıbleye
Güç ver Allahım kalpten tövbeye
Şadan Yenişafak
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta