Adresi Belli Mektuplar - XIV

Kaç sır sakladım içimde bunca zaman.Kaç asır yasakladım kendime sevmeyi? Sen de olmasan gülüm, çoktan koynuma almıştım susmayı, tükenmeyi, vazgeçmeyi..En soğuk iklimlerde zaman, kuşatırken sıcak düşlere öykünmeyi, içini ısıtan bir bakışa rastlamakmış meğer direnmenin öyküsü…

Bilirsin, alışamadım bu toprağın rengine, hüzne çalan bakışlarına çocukların, kaldırım üstü sigara isteyen fahişe kadın, anam, kardeşim olmadı diye daha namussuz, daha onursuz, daha soysuz gelmedi yüreğimin kuytusuna, insan bakışlı o züppe çakallardan.Ben çekip gidemedim yoksulluğundan asırlık çınar gibi duran o yaşlı,üzgün ihtiyarın…

Bilirsin, alışamadım uçsuz bucaksız gökyüzünün o tutsak maviliğine.Sahile vuran hüzünbaz dalgaların efkarlı sesine.Dağlardan öfke, dağlardan isyan, dağlardan ölüm taşıyan soğuk kış rüzgarlarının,kanımı donduran nefesine.
Geç kaldım tebessüm bakışlı kavgalara, sürgün yedim gözyaşıyla beslenen zaferler ertesine..

Kaç sır sakladım içimde bunca zaman..Kaç asır yasakladım sorguda yenilmeyi..Bir köy çocuğunun al beyaz bayrağa sarılmış cenazesinde kaç göz yaşına karıştım.Ne çok doğrular içinde bir zamanlar, ne çok yanılmıştım..

Ölüm çığ altında kalırken, bir depremin ortasında kıyamet kopar gibi sarsılırken, doktorsuz memleketlerde, yolsuz okullarda, okulsuz köylerde inadına yaşama sarılıyor insan..Ölüm Balkız’ın töre yazgısı, İsmail’e kör kurşun, Mustafa’nın sicilinde, Bağdat caddesinde akşam vakti hız tutkusu.

Herkes sevmekten bahsediyor...Utancı yanaklarında taşımaktan aciz, çelimsiz uçkur bakışlı insancıklar, iğfal edilmiş ruhlarında kendilerinden geçiyor…Kavgası olmayan insan, içinde erdemi taşımayan insan, ucuz pazarlıklar sonrası, avuçlarında barışcıl güvercinler uçuruyor.Bilge kılıklı, sosyete solcusu, yeni çağ züppesi tipler, “Aydın” kişilikler, eylemci tarihlerini şarap bardaklarında tokuşturuyor.Kasıklarında yaşanmamış tutkuların sancısı, sarı saçlı, mavi gözlü fantezilerin savaşçısı, sözüm ona Eylül mağduru, korkak bakışlarındaki telaş, o günkü gibi taze, hala dupduru…

Herkes sevmekten bahsediyor…Sevmeye teni katmak kolay da, ter akıtmak yürek ister…Yürek dediğin bilecek anlamayı, anladığını yaşamaktır sevmek, sevdiğine üzülmek, sevdiğini özlemek, sevdiğinden, o yar bakışından utanmak kaç yiğide miras kalmış bu zaman? Kaç gül goncası haber sormuş,
beklemiş, o yiğidin girdiği kavgadan..”Yavuklu” derdik biz. Şimdilerde
“aşkım-cicim”lerden geçilmiyor ortalık…Sayfalar dolusu şiir yazıyor insanlar, sayfalarca cümlede aşk, bir “tadımlık”…Goncası açan gülün, bu yüzden dalı kırık…

Fark ettin mi bilmiyorum…Aynı tabutla dönen şehitlerin, bayrağa sarılan anası, babası aynı duruyor nedense..Tek tip giymişler gibi…Üzerinde eskiden kalma ceket, başında çeyizinden kalma eşarp, dilinde Anadolu ağıtı düşer yüreğinden…Ya gecekonduda yaşar bizim Mehmet, ya dededen kalma bir köy evinden yükselir feryat..Fark ettin mi bilmiyorum, Kayanın gayrı meşru hayatı sür manşet, ama alt sütunda satır arasında son bulan bir hayat…

Sen hiç…Takım elbiseli, kravatlı bir ölüm gördün mü?

Sevmekten bahsediyor herkes..İmgesel, düşsel, görsel kadınların çıplak resimlerinde belgesel aşk dizisi olmuş yaşamak..

“Sevgide siyaset olmaz…Sanata siyaset karıştırılmaz..”

Seks karıştırılır…

Binlerce can yiter kardeş kavgasında…Ankara’nın tam ortasında..

“Güvercinler yarıştırılır..”

Bu kavgaya düşmeseydim güzel.Seni hiç kazanamazdım.Bilmeseydim sevmenin “direnmek” olduğunu, fark etmeseydim..Sevda adına, bir satır yazamazdım.Varsın onlar “aşk adamı” olsunlar…Biz aşkı özlemek bilelim.
Yeter ki vazgeçme onurundan…

Gökyüzüne bak…Maviye koş…Bulutu sev…Yaşamak hissetmektir, paylaşmak, bölüşmek, benimsemektir…

Vazgeç şu kaybetmek korkusundan…

Bilirsin...Sevmek bazen, bile bile yenilmektir......