Adres yok, sahibi yok!

Yazdığım hiçbir kelime
kimsenin alnına mühür değil.
Şiirlerim, isim taşımıyor,
kapısız bir ev gibi
sahipsiz, başıboş…
Üzerine alma!
Senin gölgen bile düşmedi bu satırlara.
Benim şiirim,
bir bedene değil,
bir yüze değil,
hiçbir surete değil
–ateşe yazılıyor! –
Sahip arayan gözlere kapalıdır bu dizeler.
Çünkü ben
şair değilim bir mektup postacısı gibi,
aşk değilim bir adresin kapısında bekleyen.
Ben yazarım,
çünkü sustuklarım küle dönüyor.
Ben yazarım,
çünkü içimdeki yangın
birinin adıyla sönmez.
Şiirlerim,
sahipsiz kalacak.
Ve bu en büyük özgürlük:
Kimseye yazmamak!