Adrasteia Şiiri - Özgür Günsay

Şimdi sen gidiyorsun ya sana benzeyecek bütün yıldızlar
Sen kokacak hiç kokmayan sümbüller ve leylaklar

Ömrüme küsecek baharına küsüp göçen kuşlarım
Ne kadar bağırırsam duyulur feryatlarım

Ben yine sen giderken Ay ila kalacağım baş başa
Ben benden uzağım gidemem ayaklarım kaldı omuzumda

Kelimeler dikeceğim sana dair toprağın en altına
Günü gelip pişman olacağız böyle derinden bakma suratıma

Ben şimdi sana sen giderken ne Mona diyebilirim ne de Lavinia
Sen bende dile gelmeyen şiirdin gitme, alma ayaklar altına

Ben ki acılarımla baş başayım en muzdaribiyim hayatın
Acılarla yoğrulmuş benim kaderim ve lisanım

Sen ki geldin hayatıma çiçeklerin içinde en berceste
Bülbüller seni şakıyor aman duymasın kimse

Bu ilk değil diyerek gitme benden Lina
Bu kez sadece sen dön dursun dünya

İsmini her hecesini yazdırma teker teker
Yorgunluğum dilimde acı bir tevekkel

Gitmek senden gelmektir bilir misin?
Sen susma ama konuşsun gözlerin

Bilir misin yazın ortasında da yağar yağmur
Senden önce de vardı şimdi de var ama sensiz Munzur

Gel ver elini değsin gözyaşların gökyüzüme
Ben yağmur duası etmeyeyim çölünün ortasında

Bakma şiirlerime aldanma benden çirkin
Gidiyorsun evet bu senin sensiz fikrin

Kuşlar susmuş izliyorlar giderken seni
Gitme aklım sende kalır ki ben dünyamın en delisi

Kelimelerinle yargılama beni yatarım sende müebbet
Ah ölsem yine sığmam içine içimden gelen bürudet