Adrasan Şiiri - Fuat Eriçok

geceleri
ıssız kumsalını caretta’lar basan
adrasan

binlerce yıldır yanan kayaları
olympos’un
un
beyazı

burada yaşamak
bütün bir yazı
ya da bir ömrü yarabbim

fakat
bilmem ki yorgun kalbim
kaldırır mı böyle bir hazzı

kaya kum
ve akdeniz’in morlu mavisi
huzurun nefesi
sımsıcak

vurun
kendinizi yollara
adrasan’da durun

burası
cennetin
akdeniz şubesi

hoş dingin ve sade
şimdilik ayrılıyorum
bana müsaade

doyamadım doyulmaz
adrasan yaşanır
anlatılmaz

(temmuz 2000)