Adonis Şiiri - Hüseyin Sert 2

ADONİS
Yalnızlığın rüzgarı eserken
Bir sigara yakıyorum geceye
Uzaklardan bir müzik sesi geliyor
İçimden ılık ılık bir şeyler akıyor
Gözlerimin ötesini siliyorum her şeye
Acıyor parmaklarımın uçları
Kalemim her kağıda değdiğinde
Uzuyor çizgiler sigaramın dumanıyla yarışıyorlar sanki bu gece
Vedalaşıp giderlerken zihnimizden öteye
Bırakmıyor ayaklarımı bacaklarım
Akla ziyan düşüncelere el pençe
Çınlamalar ile yer değiştiren kelimeler
Kalemi dinlemeyen eller
Beynimi yiyip bitirirken gerçekleşmeyecek düşünceler
Umut edilen günlere selam olsun geceler
Sabah serinliklerinde üşüyüp titreyen
Yapraklarından düşen çiğ taneler
Fırından alınan sıcak ekmeğin buğusuna banılan katık
İçilen suyla bastırılan
Duyulan açlığın tırmalayan sesleri
Gözlerden düşen
Hatıralarda kalan bir çift göz
Rengini hatırlamayan dudaklarda gezerken
Nasır tutan pamuk ellermiydi geçmişimizde
Üç beş renkten ibaret miydi yokluğumuz
Sonra sigaranın dumanıyla yitik yollarda
Kayboluş yolun sonu
Kim bilsin ki arasın yok oluşunu
Geceye karışıp gider miydi sözler
Yoksa gündüzlere barışık mıydı gözler
Siyahın yanında durur muydu geceler
Yazdığımız kelimeler özlemlerimiz miydi yoksa
Anılarımız yalanmıydı
Sıcak bir ekmek gibi bir oturuşta yemiş miydik
Sevgilerimizi
Eskimesin diye giymeyip
Yırtık ayakkabılarımız ile top oynamalarımız
Okula eve işe geç kalmak korkusuyla oluşan
Korku imparatorluğunda mı yaşıyorduk umarsız
Saygı ve sevgiyi nereye sakladık
Hangi taşın altında hani
Rüzgar şimdi esip geçiyor
Yıldızlar düşerken saçlarımızdan
Bahar kokusu nereye uçuyor
Kim bilir kimin gönlünde mayalanıyor acıyor sevgiler
Birazdan şafak atıp
Papatyalar açarken
İnceden bir flüt sesi yayılacak tabiata
Nisan yağmurlarıyla tekrar doğacak Adonis
Toprak bahar kokusu tüterken
Kalemimim ucundan bir çiğ damlası
Süzülüp toprağa düşecek
Toprak senin gözlerini terk ederken
Gökyüzü tüm ihtişamı ile masmavi olacak
Yeryüzünü boyayacak benim gözlerim
Özlemleriniz olacağım
Her bahar yemyeşil doğaya
Uyanacağım

HÜSEYİN SERT