Adolya Şiiri - Aytaç Temel

Caddelerde ekip arabaları faili meçhul bir zanlıyı arıyor adolya
Gözlerim pencereme dikili dışarıda siren sesleri sol yanımı yokluyor
Üşüyorum adolya, yeniliyorum sevdaya
Elimde bir gazete bulmak için arıyorum kendimi sayfalarda
Kayıp ilanları teğet geçiyor bedenimi adolya
Sevdiğim kadınlar kadar güçlü değilim artık
Caddelere atıyorum kendimi siren sesleri uzakta kalıyor
Hiçbir kırmızı ışık durdurmaya yetmiyor sevdamı
Gözlerinden şehirler geçiyorum adolya
Annemin okuduğu dualar kadar mübarek bir terk ediş bırakıyorum kendime adolya…

Mavi gökyüzü kan kusuyor adolya
Elimde bir şemsiye cadde boyunca insanlar
Kordon boyunda intihar eden yeni yetme âşıklar var
Söylesene hangimiz daha cesuruz aşka
Nasılsını bile çok gören bir sevdaya yenik düştüm adolya
Okunmamış bir kitabın içine sıkıştım
Bir kitap düşün kahramanları hiç olmamış tozla kaplı sevdaları adolya …

İçelim mi adolya
Ana avrat bir sevda bırakalım mı ardımızda
Hadi bir geceyi daha bırakalım karanlığa
Dokunmabana adolya afişlenmişim yıkık bir aşka
Bütün polis telsizlerinde ismim okunur
Ayrılık zanlısı bir adam şiir yazdı bir kadına
Vurun o adamı hak etmiyor bu sevdayı…
Bütün gözler üzerime çevrilmiş adolya dokunmabana…
Sen yanım çok ağır adolya gülmek artık bana göre değil
Beni şair yapan o kadın cebime sakladığım şiirler kadar yalan
Kelamımdan aşırıp yokluğunu zulamda sakladığım acılarımla ölmek üzereyim adolya…