Kalbi nefret, inasnlığı
Kin öldürür, kin öldürür
Kara kışın karanlığı
Gün öldürür, gün öldürür
Hür yaşamak ise derdi
Sen ey karanlık gecemin halesi nur saçan ayı
Sen ey Allah'ın vergisi, sen ey şeyhlerin bağışı
Sen ey kudret kaleminin sağlam çizgisi sağ işi
Sen ey gönlüme sığınan ömrümün ümit sarayı
Sen ey güzeller güzeli, ey güzellik kraliçesi
Yüreğin kalbini yarar da geçer
Barınacak bir yer arar da geçer
İçinde aşk tahtı kurar da geçer
Kirpikler kurtulur kaş yakalanır
Eller çiçek toplar başa taç işler
Bir mani estirdim gönül bahçemden
Döndürdü başını şiirlerimin
Bir horyat çıkardım eski bohçamdan
Sildim gözyaşını şiirlerimin
Ön pencersinden dünyaya baktım
Yaprak yaprak çevirdim hatıra defterini
Sevinç dolu yürekle okudum satır satır
Yineledim bin kere sözlerin her birini
Bütün sözler bir seni bir de aşkın anlatır
Sevgilim sen gideli yıllar oldu hale de
Annemin ninnisine kulak asarken aldım
Edebiyat bağına ayak basarken aldım
Diken dolu bu yolu zorla keserken aldım
Hoyratın ilk dersini anadilin tadını
Hatırladım ölmeyen o öğretmen kadını
Şair Mehmet İzzet Hattat'ın ölümünün 40. Günü münasebetiyle yazılmıştır
Türkmen yürekliyim
Kerkük bağında.....açan
Musalla, Şaturlu, Korya ve Piryadı gülleriyim(1)
O yakayı bu yakaya bağlayan taş köprüyüm
Bitmeyen acımı dindirecek bir
Piyale ver içim belkide erir
Kaf dağına kafa tutan dertlerim
İçerim içinde olsada zehir
Kalemime
Gözyaşı alın teri
Doldurdum yazmadı
Damarımı kestim
Kan doldurdum
Kalbimi dörde bölen
Kalmaz otuz gece ay aynı yüz aynı çehre
Haddi aşsa aynıdır mutluluk benzer kahra
Yoğunlaşır kırılır her kim güvense dehre(1)
Zamanın oklarına sinem gerdim bilirim
Düşeni basar geçer etmez yardım bilirim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!