Bir giryân oldu derya gibi
Şimdi kim sorar? gariblerin ahvalini
Bu hicran hiç terketmez mi kalbi?
Ey o afîf gözlerin sahibi
Âşık maşukasından gayrı kimseyi bilmiyor
Ne kadar komik değil mi ?
Şimdi aynı şarkıyı dinliyoruz
Ve aynı gökyüzünü izliyoruz
Aynı hayallerde farklı kahramanları
düşlüyoruz.
Her kapı kapanır suratıma
Çaresizlik karanlık gibi çöker üzerime
Geçmiş acılarım çıkar gün yüzüne
Eski bir dost gibi
Haykırır yüreğim acınası benliğime
Sevme beni seni sevdiğim gibi
Bakma bana sana baktığım gibi
Ben senin yerine de severim seni
Bizimkisi bir elma meselesi
O nasıl gözler yâr beni ağlatan
Hem öldüren, hem yaşatan
Beni karanlıkların ortasına atan,
Hemde o karanlıkları aydınlatan
Hep acılarımı yazarım ya ben her gece
Sanarlar beni kimsesiz bir hergele
Savrulmuşum aşkın görpe gözünde
Issız kalmış bir ağaçın gölgesinde
Karanlık gündüzlerim var benim
Tıpkı gülüşümde ki hüzün gibi
Donmuş mimiklerim örter tenimi
Ninni gibi uyutur ağıtlar bedenimi
Geceler ah geceler ki geçmezler
Hissler diyarında kimsesizler
Faili meçhul değil katili belli
En güzel hisslerimin sahibi
Kimler geldi geçti şu dünyadan
Unutuldu gitti hepsi bu cihandan
Maziden hatırlar var kimsesiz
Bekleyin bende geliyorum...
Özlemişim be sevdiğim
Sendeki sevgimin güzelliğini
Ruhum ruhuna tenim tenine
Varlığım varlığına bağlı
Sen varsan hayat var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!